Περί μάρκετιγκ της Καθολικής Εκκλησίας και του Πάπα

Ο Ιωάννης Παύλος Β' μια εβδομάδα πριν πεθάνει

Ο Πάπας, ως διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου έχει την ειδική διακονία να στηρίζει τους αδελφούς του στην πίστη και να ποιμαίνει τα πρόβατα του Ιησού. Χωρίς τον επίσκοπο Ρώμης ο χριστιανισμός είναι καταδικασμένος στον κατακερματισμό και στο πλήρες χάος. Η ιστορία αυτό έχει αποδείξει. Ο Ιωάννης Παύλος ο Β' ήταν μια μοναδική προσωπικότητα, κοινωνικός και εξωστρεφής που με το χαμόγελο αλλά και το έργο του φυσικά, προκαλούσε αυτόματα την συμπάθεια πολλών ανθρώπων, γεγονός που τους ωθούσε να ψαχτούν λιγάκι και να ξεσκονίσουν το Ευαγγέλιο.
Από εκεί και πέρα όμως πολλοί καθολικοί παρεξήγησαν την υπερδραστηριότητα του συγκεκριμένου ανθρώπου και τον μετέτρεψαν σε ένα είδος ροκ σταρ, σόουμαν. Δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπαμε τον Πάπα να περνάει μπροστά από τα πλήθη και πολλές κοπέλες να ουρλιάζουν σαν τρελές και να λιποθυμάνε λες και έβλεπαν τον Michael Jackson ή τους Backstreet Boys.

Ο Πάπας όμως συνέχισε τις δημόσιες εμφανίσεις του ακόμα και όταν πλέον βαριά χτυπημένος από το Πάρκινσον έτρεμε ολόκληρος, έτρεχαν σάλια από το στόμα του καθώς μίλαγε, κανείς δεν καταλάβαινε πια τι έλεγε, καθηλωμένος στο αναπηρικό καρότσι, με το πρόσωπο πλέον ανέκφραστο λόγω παράλυσης των νεύρων και μην μπορώντας πλέον να λέει τα αστεία που τόσο πολύ άρεσαν στα πλήθη. Τότε εμφανίστηκαν απαράδεκτες δηλώσεις από κατά τα άλλα δραστήριους ιερωμένους που τον καλούσαν δημόσια να παραιτηθεί για το καλό της εκκλησίας, λες και η εκκλησία δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά με έναν πάπα καθηλωμένο από την αρρώστια αλλά που τα έχει τετρακόσια. Ο πάπας δεν ήταν πλέον γελωτοποιός αλλά η αποκρουστική εμφάνισή του προκαλούσε θλίψη και φόβο. Δεν ήταν πια καλός για τις επικοινωνιακές σχέσεις της εκκλησίας, όπως τις είχαν καταλάβει κάποιοι με το μυαλό που έχουν οπότε έπρεπε να μας αδειάσει την γωνία.

Τον Ιωάννη Παύλο τον παραδέχομαι μόνο και μόνο για το γεγονός ότι δεν ντράπηκε να εμφανιστεί σε αυτό το χάλι, ότι μέσα από την αρρώστια του που τόσο πολύ τον βασάνιζε συνέχισε να ποιμαίνει τα πρόβατα του Ιησού, δίνοντας ένα δυνατό χαστούκι στη σύγχρονη κοινωνία που θεωρεί πετυχημένους τους νέους, ωραίους και αρτιμελείς.

Οι ίδιοι μάλιστα ήλπιζαν σε ένα διάδοχο επικοινωνιακό και επίσης σόουμαν αλλά ευτυχώς διαψεύστηκαν. Δεν είναι αυτός ο ρόλος του Πάπα. Εδώ κάνουμε αποστολικό έργο, όχι μάρκετινγκ ούτε και μάχη της τηλεθέασης. Ο Βενέδικτος ΙΣΤ' ήταν η καλύτερη απάντηση στην κατάλληλη στιγμή. Δεν είναι κοινωνικός και εξωστρεφής, ούτε έχει το χαμόγελο του προκατόχου του. Είναι όμως και αυτός άνθρωπος προσευχής και εξαιρετικός θεολόγος. Ήρθε για να βάλει κάποια πράγματα στη θέση τους. Να συμφιλιώσει το παρελθόν με το παρόν της Εκκλησίας. Ήρθε για να υπενθυμίσει ότι η Β’ Βατικανή Σύνοδος δεν αποτέλεσε ρήξη με την Παράδοση αλλά φυσική συνέχεια αυτής. Η σύνοδος αυτή αποτέλεσε το κορυφαίο γεγονός στην πρόσφατη εκκλησιαστική ιστορία αλλά οι αποφάσεις της έχουν παρερμηνευθεί από μεγάλο μέρος των καθολικών, με αποτέλεσμα να επικρατεί ένα μεγάλο χάος στην πίστη, στη λειτουργική, να φτάσουμε ακόμα και στο σημείο να συζητάμε για το τι ισχύει και τι όχι! Να λοιπόν που ο Θεός έστειλε τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη στιγμή. Έναν άνθρωπο που συνεχίζει άξια το έργο του προκατόχου και ξέρει πολύ καλά πως ο ρόλος του είναι να ποιμαίνει ψυχές και που δεν έπεσε στην παγίδα να αντιγράψει την συμπεριφορά του προκατόχου του, αλλά να είναι αυθεντικός, απλά ο εαυτός του, όπως ακριβώς και ο προκάτοχός του, και ακόμα πιο πίσω, ο γκαφατζής απόστολος Πέτρος!