Η νυχτερινή ζωή του Πάπα Φραγκίσκου

Πρώτο τραπέζι στην πίστα της φτώχειας και της εξαθλίωσης επιλέγει ο πάπας.

Η εφημερίδα της Ρώμης Ιλ Μεσατζέρο αναφέρει πως αυτό έχει συμβεί δυο ή τρεις φορές τουλάχιστον.

Κατά το δημοσίευμα, ο προκαθήμενος της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας πιστεύεται πως συνοδεύεται από έναν κληρικό και του έχει αναθέσει να «οργώνει» την Ρώμη με ένα απλό άσπρο αυτοκίνητο χωρίς διακριτικά και να συνομιλεί με άστεγους και μετανάστες, με ηλικιωμένους που έχουν ανάγκη, στο πλαίσιο της προσπάθειάς του, όπως αναφέρεται, να κάνει πράξη την χριστιανική διδαχή.

Ο Τύπος της Ιταλίας γράφει ότι ο Πάπας είχε άμεση επαφή με φτωχούς ανθρώπους και στην Αργεντινή, όταν ο κατά κόσμον Χόρχε Μάριο Βεργκόλιο ήταν αρχιεπίσκοπος του Μπουένος Άιρες.

Το Βατικανό, έως τώρα, δεν έχει σχολιάσει επισήμως την είδηση των «νυχτερινών εξορμήσεων αλληλεγγύης» του ποντίφικα.

Όπως γράφει η εφημερίδα «Κοριέρε Ντέλα Σέρα» ο πάπας συνομιλώντας με συνεργάτες του επιμένει: «από όποιον σας αποκαλεί αιδεσιμότατο πρέπει να ζητάτε αμέσως πέντε ευρώ υπέρ των φτωχών».

Ο αρχιεπίσκοπος Κόνραντ Κραγιέβσκι, 50 ετών, ο οποίος επελέγη από τον Φραγκίσκο για να τον ακολουθει και να βοηθά τους ανθρώπους που βρίσκονται σε οικονομική δυσκολία κάθε βράδυ επιβαίνοντας σ' ένα άσπρο Fiat επισκεπτόμενος τις περιφερειακές συνοικίες της Ρώμης.

Ερωτηθείς πριν από λίγες ημέρες αν ο Πάπας τον έχει συνοδεύσει ποτέ σε κάποια από τις αποστολές του, εκείνος χαμογελώντας, για να κρύψει ίσως την αμηχανία του, απάντησε «σας παρακαλώ, μπορούμε να περάσουμε στην επόμενη ερώτηση;».

Κάθε χρόνο χάρη σε προσφορές από βαπτίσεις, γάμους και πώληση περγαμηνών με ειδική ευλογία, το Βατικανό, διαθέτει περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ για την στήριξη των φτωχών. Σύμφωνα όμως με ιταλικά μέσα ενημέρωσης, τους τελευταίους μήνες, οι εκκλήσεις σε βοήθεια αυξήθηκαν εντυπωσιακά.

romfea.gr

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ

οι βουτιές απόγνωσης στο κενό δεν έχουν τέλος...

Το δελτίο αυτοκτονιών συνεχίζει να αυξάνεται. Οι αυτοκτονίες λόγω φτώχειας. Είναι η λογική κατάληξη μιας κοινωνίας που στήριξε την προσωπική αξιοπρέπεια στην επιφάνεια. Σε μια κοινωνία που λειτουργεί με βάση τα πόσα έχεις, πόσα μπορείς να αγοράσεις, πως θα σε δουν οι γύρω. Το σπίτι ο ναός του νοικοκύρη, το αυτοκίνητο, το κομπόδεμα στη τράπεζα, η ωραία επίπλωση, τα ωραία ρούχα, οι διακοπές το καλοκαίρι, το εξοχικό, η βάρκα, τα καλοντυμένα παιδιά φορτωμένα με όλα τα γκατζετάκια τελευταίου τύπου, η κυρά που πηγαίνει ανελλιπώς κομμωτήριο, μανικιούρ, πεντικιούρ κάθε βδομάδα, η σύναξη σε ταβέρνες και κέντρα διασκέδασης, ένα σύνολο άνεσης κατανάλωσης, ατέλειωτης κατανάλωσης των προϊόντων του δυτικού παραδείσου.

Ο άντρας ορίζεται από το τάδε άρωμα λέει η διαφήμιση, η γυναίκα ορίζεται από τη τάδε σιλουέτα, τα παιδιά ορίζονται από το τάδε κολέγιο, η οικογένεια ορίζεται από το τάδε τζιπάκι που τραβάει μια βάρκα από πίσω, και το σπίτι ορίζεται από τα τάδε έπιπλα και αξεσουάρ που βλέπουν οι άλλοι και ζηλεύουν. Οι άνθρωποι ορίζονται από τα αντικείμενα που αγοράζουν. Ποια δύναμη να βρει κανείς όταν χάνει όλα αυτά που τον ορίζουν. Όταν κάτω από αυτά δεν υπάρχει κάποιος άλλος σκοπός ζωής? Σ' αυτή τη κοινωνία το να σου πάρουν το σπίτι μοιάζει το τέλος του κόσμου. Το να αναγκαστείς να πεις στα τέκνα "είμαστε φτωχοί πρέπει να αλλάξουμε ζωή" μοιάζει σαν αποδοχή πως είσαι ένας γονιός εξευτελισμένος. Το να πεις στη γυναίκα σου , τέρμα το κομμωτήριο μοιάζει σαν να της ομολογεί πως δεν σου σηκώνεται πλέον....

Το δελτίο αυτοκτονιών δεν έχει γεμίσει με ανθρώπους που είναι φτωχοί, είναι γεμάτο με ανθρώπους που τρεις μέρες πριν δεν ήταν....Γεμάτο με ανθρώπους που υποκύπτουν στο μοιρολατρικό και ταπεινωτικό όπου φτωχός κι η μοίρα του. Μια φράση φετίχ στο σύστημα για να θυμίζει συνεχώς πως αν είσαι φτωχός δεν έχεις μοίρα. Για να υπάρχεις με μοναδικό σκοπό να μην είσαι φτωχός. Δεν πλανιέται γύρω μας το σκιάχτρο της φτώχειας, πλανιέται κάτι πιο ύπουλο το φάντασμα του φόβου της φτώχειας. Οι απροετοίμαστοι άνθρωποι στον πιο δύσκολο αγώνα της ζωής. Εκείνον που δεν έχει άκρες, δεν έχει μέσα, δεν έχει γνωριμίες στα υπουργεία, δεν έχει λαδώματα και μίζες, ευνοϊκή μεταχείριση και φακελάκια. Το φάντασμα των ανθρώπων που πρέπει να κάνουν οτιδήποτε για να επιβιώσουν, ακόμα και ταπεινά επαγγέλματα, στερήσεις, βάσανα, και να σταθούν στα πόδια τους.

Είναι οι άνθρωποι που πρέπει να διδάξουν σύντομα τον εαυτό τους και την οικογένειά τους πως οι παχιές αγελάδες τέλειωσαν. Πως αύριο θα μοιάζουν σαν εκείνη την οικογένεια του κυρ Δημήτρη στη γειτονιά που ζει στο ημιυπόγειο. Θα μοιάζουν στη Μαρία που καθαρίζει τριάντα χρόνια σκάλες. Θα μοιάζουν στο ντελιβερά που ερχόταν φορτωμένος με πίτσες τις παλιές καλές εποχές. Γιατί ένα ολόκληρο σύστημα που υποστήριξαν και έθρεψαν μέχρι του σημείου να γίνει ένα αναίσθητο παχύδερμο, τους είχε πείσει πως όλα αυτά θα είναι μόνιμα. Πως το χρήμα θα αυγατίζει συνεχώς και η καλοπέραση θα αυξάνεται. Ο ψεύτικος κόσμος των διαφημίσεων με τις υπέροχες οικογένειες, στα υπέροχα σπίτια που έτρωγαν σε υπέροχες κουζίνες υπέροχα φαγητά ήταν το σημείο αναφοράς για την αξιοπρέπεια, την επιτυχία, τη θέση σ΄αυτό το κόσμο.

Όλα αυτά τα χρόνια όταν έμπαινα στα σπίτια που είχαν τα πάντα εκτός από μια βιβλιοθήκη (γατί τα βιβλία πιάνουν σκόνη εύκολα) όταν έβλεπα τα γυαλισμένα τετράτροχα να μας πετάνε τα νερά από τις λακκούβες του δρόμου, όταν έβλεπα οικογένειες τεσσάρων ατόμων στις παραλίες να παραγγέλνουν για δέκα, όταν κοίταζα τα σκουπίδια γεμάτα από πεταμένες μπριζόλες και κάθε λογής εδέσματα περίσσευμα, όταν άκουγα τα παιδιά να κλαίνε υστερικά για τα καλύτερα αθλητικά παπούτσια που έχει ο κολλητός, όταν κοίταζα τις κυρίες να ιδρώνουν στα γυμναστήρια και τους κυρίους να ποτίζουν με κάσες από ουίσκι και γαρδένιες τις πίστες.... σκεφτόμουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που υπάρχουν για να αγοράζουν και να καταναλώνουν, που έχουν σαν σκοπό της ζωής τη γεμάτη τσέπη, τι θα κάνουν όταν τους τραβήξει κανείς το χαλί κάτω από τα πόδια.

Η αυτοκτονία κάποιου που πτώχευσε δεν είναι καινούργιο πράγμα. Συνέβαινε και σε άλλες εποχές. Απλά δεν ακουγόταν γιατί ήταν ο ένας. Κάποιος ανώνυμος που βίωνε η οικογένειά του το δράμα. Είναι όπως μια αρρώστια που υποκύπτει κάποιος στο νοσοκομείο και κανείς δεν γνωρίζει εκτός κι αν προσβληθεί όλος ο θάλαμος, πεθάνουν πενήντα μαζί και φτάσουν τα κανάλια. Τότε πλακώουν οι ειδήμονες κι αναλύουν τα πως και τα γιατί. Έτσι και τώρα. Στους τρεις τέσσερις πρώτους δεν έδωσε σημασία κανένας. Τώρα η επιδημία γίνεται αξιοπρόσεκτη και μια καλή ευκαιρία αντιμνημονιακής προπαγάνδας. Όμως το μνημόνιο δεν ήταν η αιτία. Είναι το αποτέλεσμα. Η αιτία που οι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν ένα καλό λόγο να ζήσουν ακόμα κι όταν τα χάνουν όλα, είναι ένα ολόκληρο σύστημα που τους έχει αφαιρέσει τη δυνατότητα να βρουν λόγους να ζουν πέρα από τα σκουπίδια που τους πασάρει. Το μνημόνιο δεν δοκιμάζει μόνο τις τσέπες μας, δοκιμάζει όλα εκείνα που υπάρχουν μέσα μας, τις σωματικές και πνευματικές μας αντοχές, δοκιμάζει αυτό που κάποιος μπορεί να είναι όταν μείνει γυμνός μπροστά σε όλους.

Είναι η δύναμη κάποιου να δει πως η φτώχεια δεν είναι η ντροπή, πως ντροπή είναι ένα σάπιο σύστημα που μπορεί να σε πετάει σαν τρίχα από το προζύμι. Και σ΄αυτό το σημείο ή πρέπει να υποκύψεις ταπεινωμένος και να σε πείσουν πως όντως είσαι μια τρίχα ή πρέπει να σηκώσεις κεφάλι και του δείξεις τα δόντια. Πρέπει να ανακοινώσει κανείς με θάρρος στην οικογένεια πως είναι η ώρα να σηκώσουν τα μανίκια και να αποδείξουν πως είναι ικανοί να ζήσουν σε σκληρές συνθήκες. Πως ήρθε η ώρα να δοκιμαστούν οι αντοχές και το μυαλό. Γι΄αυτό θα επιζήσουν εκείνοι που εκτός από το τραπεζικό κομπόδεμα είχαν φτιάξει ένα άλλο, με άλλα πλούτη. Κι αγάπη. Αγάπη για την ίδια τη ζωή. Όσοι θα μείνουν ενωμένοι και στα βάσανα. Αξιοπρεπείς ακόμα και πεινασμένοι. Εύχομαι σύντομα να σταματήσει αυτή η τραγωδία της αυτοκτονικής λύσης. Να γίνει μια επίσκεψη σ΄εκείνο το ημιυπόγειο του κυρ Δημήτρη και να τον ρωτήσουν να μάθουν πως τα καταφέρνει και χαμογελάει ακόμα.

Γιατί όλοι αυτοί που χορταίνουν με το να ρουφάνε τις ανθρώπινες ζωές ένα πράγμα μόνο δεν ανέχονται. Μπλοκάρουν. Να τους κοιτάς στα μάτια και να γελάς. Δεν μπορούν να αποκωδικοποιήσουν το ψυχικό μεγαλείο γιατί δεν έχουν. Οταν μπροστά τους υπάρχει κάποιος που θεωρούν ασήμαντο και ορθώνει το ανάστημα τρελένονται. Δεν μπορούν να κατανοήσουν το γεγονός πως ένα τεράστιο και λουξ επιπλωμένο σπίτι όπως το δικό τους είναι τόσο κενό και ανούσιο μπροστά στη δύναμη ενός ανθρώπου που δεν έχει τίποτα από ότι έχουν κι όμως είναι πλούσιος. Ολο το παιχνίδι υποταγής μπορεί να συμπεριλάβει μόνο όσους υποτάσσονται. Δεν υπάρχουν όπλα ούτε κολπάκια ούτε καλοπιάσματα για κάποιον που βλέπει όλο αυτό το γελοίο κατασκεύασμα στη πραγματική του διάσταση. Δηλαδή γελοίο.

Προσοχή, δεν υποτιμώ κανέναν άνθρωπο που έφτασε στο μοιραίο εκείνο σημείο να αφαιρέσει την ίδια του τη ζωή. Κανείς δεν είναι ικανός να νοιώσει ότι ένοιωσε αυτός ο άνθρωπος. Και κανένας δεν έχει δικαίωμα να κρίνει αν ήταν σωστό ή όχι. Αυτό που στιγματίζω είναι το γεγονός πως αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν παγιδευμένος πολύ πριν το μνημόνιο. Κι αυτός και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι. Παγιδευμένοι σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Εκατομμύρια παγιδευμένοι σε ένα σύστημα επιδερμικό, κούφιο, χυδαίο που προωθεί αυτή την άθλια κενότητα σαν νοικοκύρεμα. Που σπρώχνει τους ανθρώπους να αγωνίζονται συνεχώς , να αφιερώνουν όλη τους την ύπαρξη για να αποκτήσουν όλα εκείνα που δεν θα έπρεπε κανείς να θυσιάσει ούτε λεπτό από τη ζωή του για να τα αποκτήσει. Αυτό στιγματίζω κι αυτό θεωρώ γελοίο. Κι είναι μεγάλη αγανάκτηση να βλέπω πόσο γερά κρατάει αυτή η παγίδα. Που θα πάει όμως, κάποια στιγμή θα σπάσει η φάκα και τότε αλίμονο γι΄αυτό που θα ξεφύγει από μέσα. Αλίμονο....

Πηγή

Μύθοι και πραγματικότητα για τη μετανάστευση

Βρισκόμαστε παραμονές βουλευτικών εκλογών και η αλλαγή ηγεσίας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (πρώην Δημοσίας Τάξης) επανέφερε στη δημόσια συζήτηση το θέμα των παράνομων μεταναστών στη χώρα μας.

Ας προσπαθήσουμε να καταγράψουμε με ψυχραιμία μερικά δεδομένα: 

 

1. Όσοι έχουμε μεγαλώσει και κυκλοφορούμε ακόμα στο κέντρο της Αθήνας γνωρίζουμε την τεράστια ποιοτική υποβάθμιση που έχει υποστεί η καρδιά της πρωτεύουσας. Κλειστά και εγκαταλειμμένα κτίρια, άδεια μαγαζιά και γραφεία, συνεχώς αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που κοιμούνται πλέον στους δρόμους, αύξηση “ελαφράς” (κλοπών) και “βαριάς” (ληστειών, αφαίρεσης ζωής) εγκληματικότητας, φόβος κυκλοφορίας τις βραδινές ώρες...

Ταυτόχρονα, σε όσες περιοχές έχουν παραμείνει κάτοικοι και εμπορική / καλλιτεχνική δραστηριότητα (Εξάρχεια, Αμπελόκηποι) η κατάσταση είναι καλύτερη και ο φόβος μικρότερος ακόμα και από τα βόρεια προάστια της Αθήνας. Επομένως τα “γκέτο” της Αθήνας (ιδιαίτερα κοντά στην Ομόνοια ή γύρω από την οδό Αχαρνών) τα δημιούργησε η οικονομική κατάσταση και η απουσία κρατικής παρέμβασης. Η ανέχεια και η εγκατάλειψη ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων από εμπορική δραστηριότητα οδήγησε Αφρικανούς και Ασιάτες παράνομους μετανάστες (που η απουσία κράτους άφηνε ως τώρα να φτάσουν από τα σύνορα), αλλά και Έλληνες νεόπτωχους και τοξικομανείς να διαμένουν όπου βρουν και όπως μπορούν, και να διεκδικούν την επιβίωση στα σκουπίδια, στην ανακύκλωση υλικών ή τέλος, στην παρανομία. 

  

Αν οι περιοχές αυτές ήταν φωτισμένες, διατηρούνταν καθαρές, στηριζόταν οικονομικά η επαγγελματική και οικιστική δραστηριότητα και υπήρχε συστηματικός έλεγχος παράνομων δραστηριοτήτων θα ήταν στην ίδια κατάσταση;

Η έλλειψη κέντρων κράτησης π.χ. ή η αδυναμία αστυνομικού ελέγχου ευθύνεται για την αναγκαστική εκπόρνευση εκατοντάδων πλέον ανήλικων κοριτσιών από την Αφρική στο κέντρο της Αθήνας και σε όλη την Πατησίων; 

Είναι δυνατόν π.χ. να παραμένουν κλειστά τόσα ξενοδοχεία στο κέντρο της Αθήνας και να θεωρούμε φυσιολογικό οικογένειες με παιδιά, ηλικιωμένοι και άρρωστοι από ναρκωτικά (ανεξαρτήτως εθνικότητας) να κοιμούνται ή να κάνουν τις ανάγκες στους στο δρόμο;

2. Η Ελλάδα διέρχεται τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της σύγχρονης ιστορίας της. Αυτή είναι η αιτία που ξανασυζητάμε το θέμα της παράνομης μετανάστευσης, και φόβος να μάς διώξουν από τις χώρες της συνθήκης Σέγκεν. Προφανώς δεν υπάρχουν δουλειές για όλους μας (Έλληνες και ξένους). Προφανώς πολλοί από εμάς, πάλι Έλληνες και αλλοδαποί, θα φύγουν από την Ελλάδα σε αναζήτηση εργασίας. Όμως σε άλλες χώρες (Αφρική, Ασία) είναι ακόμα χειρότερα και δεν είναι εύκολο, για πολλούς λόγους, αν φτάσεις εδώ να επιστρέψεις ή να σε δεχθούν πίσω. Ούτε μάς το “επιτρέπουν”, αλλιώς θα το κάναμε τόσα χρόνια, να δίνουμε ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους θέλουν να φύγουν για άλλες ευρωπαϊκές χώρες ...

Τέλος, ας θυμηθούμε ότι η απουσία σταθερής μεταναστευτικής πολιτικής, εδώ και 20 χρόνια, οδήγησε κατά καιρούς σε διαδικασίες νομιμοποίησης, που εξαρτήθηκε πάντα από ύπαρξη εργασίας και πληρωμής εισφορών. Με την παρούσα κρίση πόσοι μπορούν να ανανεώσουν τις άδειες παραμονής; Όλοι μας έχουμε σχετικά παραδείγματα στον περίγυρό μας. Εξάλλου όσοι αλλοδαποί δεν τα βγάζουν πέρα, μπορούν να φεύγουν μόνοι τους από την Ελλάδα..

Επομένως, ακόμα και αν αποφασισθεί να γίνουν “κέντρα” συγκέντρωσης παράνομων μεταναστών, η υλοποίηση πρέπει να λάβει υπ’ όψιν συγκεκριμένα θέματα ( πότε ήρθαν, αν μπορούν να απελαθούν, πόσο θα χρειαστεί να παραμείνουν έγκλειστοι... ).

3. Θα αφήσουμε την Αθήνα ή τις άλλες μεγάλες πόλεις στο έλεος της παρανομίας; Προφανώς όχι ! Αλλά ας μη ρίχνουμε τις κρατικές αδυναμίες στο κεφάλι των πιο αδύναμων. Δεν είναι απαραίτητα παράνομοι μετανάστες όσοι αλλοδαποί διαπράττουν εγκληματικές πράξεις. Ούτε ευθύνονται μόνο αυτοί, για το φόβο των ηλικιωμένων να κυκλοφορήσουν στους δρόμους (με αποτέλεσμα φαινόμενα συνοδείας ηλικιωμένων γυναικών, αστικής προέλευσης, από ακροδεξιούς νέους, όταν πάνε στην Τράπεζα για να σηκώσουν χρήματα...). 

Ο έλεγχος εφαρμογής του νόμου, επομένως, και της ηρεμίας των πολιτών στην καθημερινότητά τους, είναι ευθύνη του κράτους.

4. Η Καθολική Εκκλησία της Ελλάδας έχει προφανή λόγο να εκφέρει άποψη για το μεταναστευτικό ζήτημα. Κατ’ αρχάς, σε όλη την Ελλάδα στήριξε και στηρίζει σταθερά προσπάθειες αρωγής μεταναστών (αλλά και γενικότερα συμπολιτών μας σε ανάγκη). Επίσης, φροντίζει για την υλική και πνευματική ενσωμάτωσή τους στις τοπικές κοινωνίες όπου ζουν.

Ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα, και οι 3 εκκλησιαστικές διοικήσεις της, ρωμαιο- καθολική, ελληνόρρυθμη και αρμενική βρίσκονται στο Δήμο Αθήνας (στην οδό Πανεπιστημίου, στην οδό Αχαρνών και στο Νέο Κόσμο αντίστοιχα) και ζουν την καθημερινή υποβάθμιση των περιοχών. Όμως, θεωρούν ότι ευθύνεται κυρίως η οικονομική και ηθική κρίση της κοινωνίας και όχι μόνο η παρουσία μεταναστών...

Εξάλλου οι (πρώην ή ακόμα και τώρα) παράνομοι μετανάστες που είναι μέλη της (πολωνοί, φιλιππινέζοι, αφρικανοί, ιρακινοί, ουκρανοί, ρουμάνοι κ.α.) είναι στην πλειοψηφία τους φιλήσυχοι άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν τίμια, όπως και οι έλληνες μετανάστες σε άλλες χώρες.

Όμως, και οι μη χριστιανοί μετανάστες που έρχονται καθημερινά σε επαφή με καθολικούς θεσμούς και ενορίες (Κάριτας, Αδελφές Μητέρας Τερέζας, ενορία Αγίας Θηρεσίας) είναι συχνά παράνομοι από ανάγκη (ήρθαν στην Ελλάδα από εμπόλεμες ή φτωχές χώρες).

5. Μπορεί η Ελλάδα να περιθάλψει όλους τους αναγκεμένους του πλανήτη; Προφανώς όχι! Όμως, οι εκπρόσωποί της πολιτείας οφείλουν, σεβόμενοι ηθικούς και νομικούς κανόνες, να συμπεριφέρονται σε όσους βρέθηκαν παράνομα στην χώρα μας, και μέχρι αυτοί να επιστρέψουν στη δική τους, με σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους: είτε είναι σε κέντρα μεταναστών είτε στη φυλακή ...

Είναι απορίας άξιο (αλλά εύκολα ερμηνευόμενο λόγω εκλογών) κάποιοι να προβάλλουν τις χριστιανικές τους πεποιθήσεις αλλά να απαιτούν “εγκλεισμό” ή “ένα πιάτο φαγητό τη μέρα μόνο σε μετανάστες που θα το δουλεύουν“ για ανθρώπους που έκαναν το “έγκλημα” να είναι παράνομα σε άλλη χώρα: 

              

Πριν 2000 και πλέον χρόνια κάποιος, που συχνά επικαλούνται, είχε πει επαινετικές φράσεις για όσους περιθάλπουν φτωχούς και ασθενείς ή επισκέπτονται φυλακισμένους. Ούτε η εξουσία της εποχής εκτίμησε τα λόγια του... Και τον σταύρωσε.

Υστερόγραφο: Η δημιουργία κέντρων προσωρινής φιλοξενίας (ή κράτησης) παράνομων μεταναστών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πριν 16 χρόνια το κέντρο της Αθήνας είχε κατακλυσθεί από Κούρδους πρόσφυγες. Έμεναν σε άθλιες συνθήκες πίσω από το παλιό Δημαρχείο. Η τότε Διαπαραταξιακή Επιτροπή του Δήμου για Μετανάστες αποφάσισε να μεταφερθούν προσωρινά στις κατασκηνώσεις του Δήμου στον Άγιο Ανδρέα (Νέα Μάκρη). Συμφώνησαν και οι Κούρδοι. Παρ’ όλα τα προβλήματα διαμονής και ελέγχου 1500 περίπου άτομα φιλοξενήθηκαν για δίμηνο, καταγράφηκαν και κατέθεσαν αιτήσεις ασύλου. Ο σχεδιασμός απέτυχε γιατί τα έξοδα σίτισης ήταν τεράστια. Δύο μήνες μετά οι περισσότεροι είχαν φύγει αλλά ο αριθμός όσων φιλοξενούνταν αυξανόταν, έρχονταν άλλοι στις θέσεις τους. Η δε “ταρίφα” των δουλεμπόρων στα τουρκικά παράλια είχε διπλασιαστεί, όποιος περνούσε ερχόταν συστημένος στη Νέα Μάκρη... Ο δήμος εγκατέλειψε την προσπάθεια. Το κέντρο της Αθήνας ανακουφίσθηκε, οι Κούρδοι, σταδιακά άρχισαν να συγκεντρώνονται στην Πάτρα (ο υπογράφων συμμετείχε σε εκείνη την Επιτροπή ως εκπρόσωπος της Μαρίας Δαμανάκη, τότε υποψήφιας δημάρχου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ).

Επομένως αν δε λυθούν βασικά ζητήματα και δεν υπάρξει συγκεκριμένη προοπτική, ακόμα και 30 κλειστά ή ανοιχτά κέντρα μεταναστών να δημιουργηθούνσε όλη την Ελλάδα, ουσιαστική πρόοδος στο μεταναστευτικό δεν θα υπάρξει.

Ούτε θα μειωθεί η εγκληματικότητα φυσικά !

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ

δικηγόρος

μέλος της Συνοδικής Επιτροπής “Δικαιοσύνη και Ειρήνη”

της Καθολικής Εκκλησίας

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΚΑΘΟΛΙΚΗ"

Τ.77 Απρίλιος 2012

cen.gr

Unicef: 439.000 παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα

 

Σε 439.000 υπολογίζονται τα παιδιά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας με το ποσοστό της παιδικής φτώχειας να ανέρχεται στο 23% στην Ελλάδα ενώ αντίστοιχα για το σύνολο της Ευρώπης είναι 20,5%.

Τα στοιχεία αυτά καταγράφονται στην έκθεση της UNICEF για την «Κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα 2012».
Σύμφωνα με την έκθεση, τα παιδιά στην Ελλάδα, σήμερα, αποτελούν μια ηλικιακή μειονότητα σε ένα πληθυσμό που διαρκώς γερνάει.
Ο πληθυσμός των παιδιών στην Ελλάδα μειώθηκε από 32% του συνολικού πληθυσμού το 1961 σε 19% το 2001 και 17,4% το 2011 σύμφωνα με εκτιμήσεις. Τα νοικοκυριά στην Ελλάδα από το 1960 και μετά συρρικνώθηκαν κατά ένα μέλος, από 3,78 το 1961 σε 2,65 μέλη ανά νοικοκυριό το 2009, ενώ μεταξύ 1991 και 2001 το ποσοστό των νοικοκυριών χωρίς παιδιά κάτω των 15 ετών αυξήθηκε κατά 27,5%.

Από την έκθεση προκύπτει, επίσης, ότι:
Τα μονογονεϊκά νοικοκυριά επηρεάζονται περισσότερο από την φτώχεια.
Το ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα είναι 23% ενώ αντίστοιχα για το σύνολο της Ευρώπης είναι 20,5%. Στην χαμηλότερη θέση είναι η Βουλγαρία με 26,8% και στην καλύτερη θέση η Δανία με 10,9% (Eurostat, 2010).
Οι ανήλικοι κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 439.000 (Eurostat, 2010).
Φτωχά νοικοκυριά είναι το 20,1% του συνόλου. Το 33,4% των φτωχών νοικοκυριών είναι μονογονεϊκά.
Το 2010 το 28,7% των νοικοκυριών με παιδιά βρισκόντουσαν σε φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό. Ιδιαίτερα στα νοικοκυριά με παιδιά 12-17 ετών το ποσοστό εκτινάσσεται στο 34,7% (Eurostat).
Όσον αφορά στην παιδική εργασία, και με βάση στοιχεία του Συνηγόρου του Πολίτη, υπολογίζεται ότι οι ανήλικοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 100.000.

Συσσίτια σε σχολεία του κέντρου από τη νέα χρονιά

Με τα κρούσματα ασιτίας μαθητών να αυξάνονται, μια σύγχρονη µορφή συσσιτίων, µε τη µορφή µικρογευµάτων, θα προσφέρεται από τη νέα χρονιά στα σχολεία της χώρας, σε περιοχές όπου φοιτούν µεγάλα ποσοστά παιδιών από αδύναμα οικονοµικά στρώµατα.

Όπως αναφέρει Το Βήμα, οι λεπτοµέρειες του προγράµµατος σχεδιάζονται αυτές τις ηµέρες, ωστόσο σύμφωνα με τις πληροφορίες, το υπουργείο Παιδείας θα δίνει κουπόνια στους µαθητές περιοχών µε χαµηλούς οικονοµικούς και κοινωνικούς δείκτες και µε αυτά θα µπορούν να τρώνε στα κυλικεία των σχολείων.

Τα κουπόνια θα είναι των 2 ή 3 ευρώ και με αυτά ένας µαθητής θα µπορεί να φάει ένα σάντουιτς και να πιει έναν χυµό ή γάλα στο σχολείο του.

Αν και αρχικά η δημοσιοποίηση των κρουσμάτων ασιτίας μαθητών σε σχολεία του κέντρου της Αθήνας, που είχαν παρατηρηθεί ήδη από τις αρχές της σχολικής χρονιάς, αντιμετωπίστηκε ως λαϊκισμός, πλέον είναι κοινό μυστικό. Πολλοί εκπαιδευτικοί μιλούν για το φαινόμενο και κάποιοι έχουν δραστηριοποιηθεί σε σχέση με αυτό. Ωστόσο, τώρα το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα σε κεντρικό επίπεδο.

Οι δράσεις του υπουργείου Παιδείας θα ενταχθούν στα προγράµµατα των Ζωνών Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας (ΖΕΠ) που αφορούν τη στήριξη περιοχών µε µαθητές που έχουν ανάγκη κοινωνικής και εκπαιδευτικής στήριξης. Ήδη έχουν επιλεγεί νηπιαγωγεία και δηµοτικά στις περιοχές του Ταύρου, της πλατείας Βάθης, των Εξαρχείων, των Κάτω Πατησίων, των Αχαρνών, αλλά και σχολεία σε Μοσχάτο, Νίκαια, Ασπρόπυργο, Ζεφύρι και Αυλώνα για να ενταχθούν στο πρόγραµµα. Ελλάδ

Παραδίδουν τα παιδιά τους σε ορφανοτροφεία

 

Απελπισμένες οικογένειες προσέρχονται καθημερινά στους δικαστικούς λειτουργούς ζητώντας να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους στέγη και ένα πιάτο φαγητό σε κάποιο ίδρυμα, μέχρι να ορθοποδήσουν.

Κρατώντας σφιχτά στην αγκαλιά της ένα μικρό αγοράκι, η νεαρή μητέρα μπήκε δειλά δειλά στο γραφείο της Εισαγγελίας Ανηλίκων της Αθήνας, χαμήλωσε το βλέμμα της στο πάτωμα και με φωνή που μόλις ακουγόταν είπε:
- Kύριε εισαγγελέα, πάρτε το παιδί μου και βάλτε το σε ίδρυμα. Δεν έχω ούτε για το γάλα του!
Τέτοιες εικόνες απόλυτης εξαθλίωσης διαδραματίζονται συχνά τους τελευταίους μήνες στην Εισαγγελία Ανηλίκων της Αθήνας, όπου γονείς, έχοντας ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της φτώχειας και της απόγνωσης, αναγκάζονται να καταφύγουν ακόμη και στον εισαγγελέα, με την ελπίδα να βρει στέγη και φαγητό για τα παιδιά τους, έστω σε ένα ορφανοτροφείο, αφού οι ίδιοι δεν μπορούν πια να τα θρέψουν.
Οι περισσότεροι που φτάνουν στο σημείο να αφήσουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα ζητούν από τον εισαγγελέα να φιλοξενηθούν προσωρινά εκεί και να μη δοθούν για υιοθεσία, ώστε μόλις καταφέρουν οι ίδιοι να ξεπεράσουν τη φτώχεια και να σταθούν στα πόδια τους, να μπορέσουν να τα ξαναπάρουν πίσω...
Κάθε φορά που καταλήγει ένας τόσο απελπισμένος άνθρωπος με το ίδιο αίτημα στην Εισαγγελία Ανηλίκων ξεκινάει ένας αγώνας δρόμου από τους εισαγγελείς Ηλία Ζαγοραίο και Ευτυχία Σταθουλοπούλου, πάντα με τον ίδιο στόχο: να βοηθήσουν τους γονείς, για μην αποχωριστούν τα παιδιά τους.

Δάκρυσαν οι εισαγγελείς
Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της 30χρονης μητέρας από την Πετρούπολη, η οποία έκανε ακόμη και τους εισαγγελείς να δακρύσουν, όταν κατέφυγε εκεί σε πραγματικά τραγική κατάσταση και ζήτησε να κρατήσουν στην Εισαγγελία το δυόμισι χρόνων αγοράκι της, γιατί η ίδια δεν μπορούσε να το συντηρήσει.

Η γυναίκα ζήτησε από τον εισαγγελέα να βάλει το μικρό σε ίδρυμα, για μην πεθάνει από την πείνα και το κρύο, όπως είπε, αφού δεν είχε να πληρώσει το ενοίκιο, ενώ της είχαν κόψει και το ηλεκτρικό ρεύμα.

Είπε ότι είχε καταφύγει και στον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος έβγαλε και της έδωσε χρήματα από την τσέπη του...

Το χαμόγελο του μικρού αγοριού που κρατούσε στην αγκαλιά της και η απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν μάνα και γιος ήταν ο λόγος που οι άνθρωποι της Εισαγγελίας πραγματοποίησαν έρανο μεταξύ τους και της έδωσαν χρήματα για να μπορέσει να πληρώσει το ενοίκιο.

Στη συνέχεια ο εισαγγελέας ενημέρωσε φορείς του Δήμου και της Ενορίας της, για να παρέχουν στην ίδια και στο παιδί της τρόφιμα και ρούχα και να τη στηρίξουν με κάθε τρόπο.

Σε αυτήν την περίπτωση οι προσπάθειες της Εισαγγελίας έπιασαν τόπο, αφού το παιδί έμεινε τελικά με τη μητέρα του.

Μαρτυρίες που σοκάρουν
"Φροντίστε τα παιδιά μας όσο θα είμαστε φυλακή για χρέη"
Ορισμένες περιπτώσεις, αυτές που ακολουθούν, είναι ξεχωριστές.
Τέσσερα στόματα είχε να θρέψει η κ. Μαρία, χήρα από περιοχή της Νότιας Αττικής που ήρθε στην Εισαγγελία Ανηλίκων ένα πρωί. Τη συνόδευε ο 19χρονος γιος της, ένα σοβαρό παιδί, αγέλαστο, πικραμένο.

Μητέρα και γιος κάθισαν ταπεινά στο εισαγγελικό γραφείο και χωρίς πολλά πολλά, παρακάλεσαν τον εισαγγελέα να βάλει σε ίδρυμα ανηλίκων τα δύο μικρότερα παιδιά της οικογένειας, ηλικίας όπως είπαν 7 και 9 ετών.

"Είμαι άνεργη πολύ καιρό, είπε η γυναίκα. Ο μεγάλος μου γιος επίσης. Τα έξοδα δεν βγαίνουν, ούτε για φαγητό. Για λίγο διάστημα, μέχρι να βρω δουλειά, αν γίνεται, να βρεθεί ένα ίδρυμα να πάνε τα δύο μικρά. Σας παρακαλώ, κ. εισαγγελέα, να μην τα δώσουν για υιοθεσία. Φροντίστε να παραμείνουν στο ίδρυμα μέχρι να έχουμε τη δυνατότητα να τα ξαναπάρουμε πίσω στο σπίτι?".

Και σε αυτή την περίπτωση οι εισαγγελείς κατάφεραν να μην ανοίξει φάκελος για την οικογένεια, όπως γίνεται στις περιπτώσεις που η πολιτεία αφαιρεί τα παιδιά από την οικογένειά τους. Η οικογένεια βοηθήθηκε μέσω των κοινωνικών υπηρεσιών του δήμου, ενώ η ενορία τούς εξασφάλισε φαγητό.

Με αξιοπρέπεια
Ακόμη πιο συγκλονιστική ήταν η ιστορία που διαδραματίστηκε στα γραφεία της Εισαγγελίας Πρωτοδικών της Αθήνας με πρωταγωνιστές ένα ζευγάρι που διατηρούσε μικρή εμπορική επιχείρηση σε μια γειτονιά της Αθήνας. Τα χρέη έπνιξαν την επιχείρησή τους και οι επιταγές χωρίς κάλυψη οδήγησαν τους ιδιοκτήτες σε καταδικαστικές αποφάσεις χωρίς επιστροφή. Δύο νέους ανθρώπους με αξιοπρεπή εμφάνιση είχε ένα μεσημέρι απέναντί του ο εισαγγελέας ανηλίκων.

"Πρόκειται να οδηγηθούμε στη φυλακή για χρέη" είπε η γυναίκα στον εισαγγελέα, ο οποίος στην αρχή σκέφτηκε ότι ίσως οι άνθρωποι απευθύνθηκαν σε λάθος γραφείο. Ομως το ζευγάρι ήταν θύμα της οικονομικής κρίσης που αναγκάστηκε να καταφύγει στην Εισαγγελία Ανηλίκων με αίτημα να μπουν σε ίδρυμα τα δύο ανήλικα παιδιά τους.

"Για να επιζήσουν όσο θα βρισκόμαστε στη φυλακή!" είπαν. Σε αυτή την περίπτωση η Δικαιοσύνη έδειξε πραγματικά ανθρωπιά, καθώς η λύση δόθηκε εκ των έσω και σε χρόνο ρεκόρ?
Την ίδια μέρα αναζητήθηκαν μέσω του αρμόδιου γραφείου της Εισαγγελίας Εκτελέσεως Ποινών οι καταδικαστικές αποφάσεις που είχαν εκδοθεί σε βάρος του ζεύγους. Οταν συγκεντρώθηκαν, διαπιστώθηκε ότι ορισμένες από αυτές είχαν παραγραφεί λόγω παρέλευσης χρόνου και δεν προκαλούσαν συνέπειες.

Αντίθετα, για τις άλλες αποφάσεις που επέσυραν φυλάκιση, η Εισαγγελία Ανηλίκων κατάφερε να δοθεί αναβολή στην εκτέλεσή τους, που ήταν ευνοϊκό αποτέλεσμα για τους γονείς, οι οποίοι κέρδισαν χρόνο μαζί με την ελπίδα να το παλέψουν για να σταθούν στα πόδια τους και να σώσουν την οικογένειά τους.

Σκληρό πρόσωπο
Βρήκαν στέγη σε ορφανοτροφεία
Δυστυχώς, δεν είχαν αίσιο τέλος δύο άλλες περιπτώσεις, με τρία ανήλικα παιδιά αλλοδαπών, που τελικά κατέληξαν σε ορφανοτροφεία. Στη μία μάλιστα από τις δύο ιστορίες, στην οποία ένας 40χρονος Αφρικανός, πατέρας δύο χαριτωμένων κοριτσιών, ζήτησε να βρεθεί στέγη σε ίδρυμα για τις ηλικίας 7 και 9 ετών κόρες του, τα παιδιά έχουν σχεδόν καθημερινή επικοινωνία μαζί του, ενώ τις επισκέπτεται συχνά.

Στη δεύτερη περίπτωση, 17χρονος Πακιστανός, που μεταφέρθηκε στην Εισαγγελία Ανηλίκων από ενήλικα ομοεθνή του, εξακολουθεί να φιλοξενείται στο Νοσοκομείο Παίδων, όπου του έγιναν οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις για λοιμώδη και μεταδοτικά νοσήματα, μέχρι να βρεθεί ίδρυμα ανηλίκων στο οποίο θα μεταφερθεί.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΜΑΙΡΗ ΜΠΕΝΕΑ

"Βροχή" οι αιτήσεις
Ολο και περισσότεροι χτυπούν την πόρτα των παιδικών χωριών SOS
Καθημερινά αυξάνεται ο αριθμός των γονιών που δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Η ανθρωπιστική κρίση σαρώνει τις κοινωνικές δομές και τα εφιαλτικά αποτελέσματα αποτυπώνονται στα παιδικά χωριά SOS, όπου απευθύνονται εκατοντάδες οικογένειες ζητώντας βοήθεια.

"Ερχονται και ζητούν να πάρουμε τα παιδιά τους λέγοντάς μας ότι οι ίδιοι αδυνατούν να τα συντηρήσουν. Η κατάσταση αυτή εμφανίστηκε το 2010 και αυξάνεται συνεχώς" λέει ο κ. Στέργιος Σιφνιός, διευθυντής κοινωνικής εργασίας και έρευνας στα "Χωριά SOS".

"Φέτος, το πρώτο εξάμηνο του 2011 η αύξηση των περιπτώσεων αυτών ανήλθε σε 65% σε σχέση με το ανάλογο διάστημα πέρυσι. Σε απόλυτους αριθμούς, από τα 1.000 περιστατικά που καλύπτουμε σε όλες τις δράσεις μας, τα 250 υπάγονται στις φροντίδες παραμονής στα παιδικά χωριά, ενώ πάνω από 800 περιπτώσεις χρειάζονται κάποια οικονομική στήριξη".

Από το 2010 άρχισαν να εμφανίζονται γονείς στα γραφεία των "Χωριών SOS" και υπό καθεστώς ανέχειας να ζητούν εάν υπάρχει η δυνατότητα να κρατήσουν εκεί τα παιδιά. Να φιλοξενηθούν μέχρι να βρουν οι γονείς εργασία. Πολλοί εξ αυτών έχασαν τη δουλειά τους και σε αρκετές περιπτώσεις πρόκειται για μονογονεϊκές οικογένειες.

Η συντριπτική πλειοψηφία αφορά Ελληνες (80%) και μόνο το 20% οικονομικούς μετανάστες.
"Προσπαθούμε να στηρίξουμε τις οικογένειες με συμβουλευτική, με υλική βοήθεια, τρόφιμα, ρούχα, κάποιες φορές με οικονομική ενίσχυση, όπως για την πληρωμή ενοικίου. Ομως έχουμε δεχθεί ελάχιστα παιδιά από τις περιπτώσεις με οικονομικά προβλήματα και με την προοπτική να γυρίσουν στην οικογένειά τους. Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τους γονείς και να αποτρέψουμε τον αποχωρισμό του παιδιού" εξηγεί ο κ. Σιφνιός και σημειώνει ότι και τα "Χωριά SOS" αντιμετωπίζουν προβλήματα, καθώς οι δωρεές έχουν μειωθεί και η ανυπαρξία κοινωνικών δομών πολλαπλασιάζει τις ανάγκες των ανθρώπων.

Ως φορέας τα "Χωριά SOS", εκτός από τα "Χωριά" σε Βάρη, Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη, λειτουργούν τρία Κέντρα Στήριξης της Οικογένειας, ενώ ένα νέο κέντρο ετοιμάζεται στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Την ίδια στιγμή μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζουν πολλά ορφανοτροφεία, τα οποία αδυνατούν να καλύψουν τα στοιχειώδη έξοδα λειτουργίας τους και απειλούνται με κλείσιμο. Σήμερα στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν 20 ορφανοτροφεία που φιλοξενούν εκατοντάδες παιδιά και σε αρκετά οι αρμόδιοι έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά, ενώ επιβιώνουν με τη βοήθεια άλλων ιδρυμάτων. Παράλληλα, στον κρατικό τομέα δραστηριοποιούνται 19 ιδρύματα με 950 παιδιά, ενώ άλλα 400 βρίσκονται σε ανάδοχες οικογένειες.

Η κρίση αυξάνει ραγδαία τις αιτήσεις στα ιδρύματα, ενώ την ίδια στιγμή έχουν ελαχιστοποιηθεί οι δωρεές. Μια άλλη όμως αιτία για τη δυσχερή θέση των φορέων αυτών είναι η αδυναμία του κράτους να ρυθμίσει θέματα για την αξιοποίηση της περιουσίας από κληροδοτήματα.
Γ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
 Πηγή: Έθνος.gr

Εστιατόριο «πλήρωσε ό,τι μπορείς» άνοιξε στο Νιού Τζέρσι ο Μπον Τζόβι

«Soul Kitchen» το όνομα του εστιατορίου του Τζον Μπον Τζόβι. Έτσι είχε ονομάσει το εστιατόριό του και ο ήρωας της ταινίας του Φατίχ Ακίν

 

Νέα Υόρκη

Ένα εστιατόριο που επιτρέπει στους πελάτες να πληρώνουν όσα χρήματα θέλουν άνοιξε ο διάσημος Αμερικανός τραγουδιστής Τζον Μπον Τζόβι στο Νιού Τζέρσι. Και σε περίπτωση που ο πελάτης δεν έχει λεφτά, δεν χρειάζεται να ανησυχεί. Στο Soul Kitchen υπάρχουν αρκετά πιάτα για πλύσιμο.

Το εστιατόριο, το οποίο άνοιξε τις πόρτες του την Τετάρτη στο Νιού Τζέρσι, δεν διαθέτει τιμοκατάλογο και αφήνει τους πελάτες να πληρώνουν ό,τι ποσό θέλουν.

Για όσους δεν διαθέτουν καθόλου χρήματα, υπάρχει η λύση της εργασίας στο εστιατόριο.

«Σε μια εποχή όπου ένα στα πέντε νοικοκυριά ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και σε μια εποχή όπου ένας στους έξι Αμερικανούς δεν έχει εξασφαλίσει το γεύμα του, ένα εστιατόριο σαν και αυτό είναι απολύτως απαραίτητο» δήλωσε ο Τζον Μπον Τζόβι στο New York Magazine.

Newsroom ΔΟΛ

Λιποθυμούν από την πείνα παιδιά στα σχολεία της Αθήνας!

Συγκλονιστικά όσο και ανησυχητικά είναι τα όσα περιγράφει ο Α' Σύλλογος Εκπαιδευτικών Αθηνών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αναφορικά με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται πολλά παιδιά σε σχολεία της πρωτεύουσας, εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι οικογένειές τους. Σύμφωνα με ανακοίνωσή του, έχουν καταγραφεί ακόμα και κρούσματα λιποθυμίας μαθητών εξαιτίας της ασιτίας... 

Οι Σύλλογοι εκπαιδευτικών, γονέων και κατοίκων στην περιοχή Αμπελοκήπων-Ερυθρού-Πολυγώνου οργανώνουν εκδήλωση διαμαρτυρίας το Σάββατο 15 Οκτωβρίου, στις 11 το πρωί στην πλατεία Πανόρμου για να διαμαρτυρηθούν για τα όσα συμβαίνουν στα σχολεία.

Η ανακοίνωση του Συλλόγου των Εκπαιδευτικών, που δημοσιεύτηκε στη LIFO, κάνει λόγο για αυτοκτονία άνεργου γονιού μαθητών από σχολείο της περιοχής, αλλά και κρούσματα λιποθυμίας μικρών μαθητών που έπασχαν από ασιτία σε σχολεία του 6ου Διαμερίσματος.

«Είναι η επιτακτική ανάγκη συνεργασίας και συντονισμού όλων των σωματείων και φορέων της περιοχής για την ανάσχεση της λαίλαπας των αντιλαϊκών μέτρων» αναφέρει η ανακοίνωση.

Τα μέλη του Συλλόγου δεσμεύονται, επίσης, «να προωθήσουμε, με όσα μέσα διαθέτουμε, τη δημιουργία ενός δικτύου αλληλεγγύης, ώστε να αντιμετωπίζονται τα πρακτικά προβλήματα επιβίωσης των συμπολιτών μας που εξαθλιώνονται, αλλά και τα προβλήματα των νέων που σήμερα στοχοποιούνται από τους μηχανισμούς καταστολής».

«Καλούμε τους συναδέλφους μας και τους Συλλόγους Γονέων σε κάθε σχολικό συγκρότημα, να προχωρήσουν από κοινού σε συγκρότηση κοινών επιτροπών – πρωτοβουλιών αλληλεγγύης και να καταρτίσουν κοινά προγράμματα και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για τη στήριξη παιδιών και οικογενειών με σοβαρά οικονομικά προβλήματα» επισημαίνουν.